قصر بهشتی
امام صادق علیه السلام مى فرماید: رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: هنگامى که شب اسرى به آسمان برده شدم ، داخل بهشت شدم پس قصرى دیدم از یاقوت سرخ ، که درون آن از بیرون و بیرون آن از درون دیده مى شود؛ چون بسیار نورانى بود دو اطاق در آن قصر بود،یکى از در سفید و دیگرى از زبرجد سبز. پس گفتم : اى جبرئیل این قصر از کیست ؟ گفت : از آن کسى است که چهار خصلت داشته باشد:
۱ – گفتارش پاکیزه و حق باشد؛
۲ – همیشه روزه باشد؛
۳ – به دیگران اطعام دهد و انفاق کند؛
۴ – شب به عبادت بپردازد، در حالى که مردم همه خواب باشند.
پس امیرالمؤ منین علیه السلام عرض کرد: اى رسول خدا! ایا در امت شما کسى توانایى انجام چنین کارى را دارد؟
حضرت فرمود: نزدیک بیا یا على ! پس نزدیک آمد پیامبر فرمود:
آیا مى دانى منظور از گفتار پاکیزه چیست ؟
امیرالمؤ منین عرض کرد: خدا رسول او داناترند.
حضرت فرمود: منظور آن کسى است که بگوید سبحان الله و الحمدلله و لااله الاالله و الله اکبر
آیا مى دانى منظور از روزه همیشگى چیست ؟
امیرالمؤ منین فرمود: خدا و پیغمبر او داناترند.
حضرت فرمود: آن کسى است که تمام ماه رمضان را روزه بگیرد و حتى یک روز از آن را افطار نکند.
یا على ! مى دانى منظور از غذا دادن به دیگران چیست ؟
حضرت فرمود: خدا و رسول او داناترند.
پیامبر فرمود: آن کسى است که براى خانواده اش رزق حلال به دست آورد، و آبروى آنان را در نزد مردم حفظ کند.
آیا مى دانى منظور از شب زنده دارى چیست ؟ و حضرت در پاسخ گفت : خدا و رسول او داناترند. پیامبر فرمود: منظور کسى است که شب ها نخوابد تا این که نمازعشا را بخواند.
بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۱۶۸
